Shinkage-ryū Hyōhō – Historia szkoły
Początki Shinkage-ryu sięgają Sengoku, okresu, w którym władcy japońskich prowincji (daimyō) toczyli między sobą walki w celu uzyskania supremacji. Był to czas, kiedy ostatecznym testem sprawności szermierczej była walka na śmierć i życie na polu bitwy.
Jednym z wojowników żyjących w tym okresie był Kamiizumi-Ise-no-Kami Hidetsuna (znany również jako Kamiizumi Nobutsuna), syn władcy zamku z prowincji Kōzuke (obecnie prefektura Gunma). Jako syn wojownika młody Kamiizumi odebrał wykształcenie wojskowe oraz filozoficzne. Jego nauczycielem buddyzmu był roshi (mnich zen) Tenmyō, a umiejętności szermiercze szlifował w takich szkołach jak Nen-ryu, Tenshin Shoden Katori Shinto Ryu oraz, ostatecznie, w szkole Kage-ryu. W dziedzinie strategii wojennej swoje nauki pobierał w szkole Ogasawara, a jego nauczycielem był Ogasawara Ujitaka.
Pomimo wielkiego doświadczenia i wykształcenia, wydaje się, że największy wpływ na późniejsze nauczania oraz praktykę sztuk walki Kamiizumi-Ise-no-Kamiego miał Zen oraz koncepcja Marobashi no Michi, wyprowadzona z Kage-Ryu, która stała się podstawą jego szkoły Shinkage-Ryu.
Punktem zwrotnym w życiu Kamiizumi-Ise-no-Kami było oblężenie zamku Minowa przez daimyō Takeda Shingen. Zgodnie z jedną z opowieści, Kamiizumi zaatakował siły oblegające zamek wraz z małą grupą żołnierzy. Mimo oczywistej przewagi, Takeda Shingen, który szanował Kamiizumiego jako wojownika i dowódcę nakazał odwrót swoich oddziałów i darował życie Kamiizumiego. Po tej potyczce Kamiizumi wycofał się z życia publicznego i udał się w podróż, by propagować swoją szkołę – Shinkage Ryu.
Sława wybitnego szermierza oraz włócznika, jaka towarzyszyła Kamiizumiemu zaowocowała liczną rzeszą uczniów, którzy podążali za swoim nowym mistrzem. Stali się oni później założycielami takich szkół jak Noda Shinkage Ryu, Jiki-Shinkage-Ryu, Hikita Kage Ryu, czy wreszcie istniejąca po dzień dzisiejszy Yagyu Shinkage Ryu.
Rodzina Yagyu i Shinkage-ryū Hyōhō
Jednym z uczniów Kamiizumi-Ise-no-Kami był Yagyu Sekishūsai Munetoshi, dziadek słynnego z samurajskich opowieści Yagyu Jubeia. Munetoshi zgłębiał Shinkage Ryu pod przewodnictwem Kemiizumiego około 1563 roku. Zgodnie z tradycją szkoły, Kamiizumi polecił mu za zadanie studiować techniki odebrania broni, znane jako Muto-dori. Kiedy jego mistrz powrócił po roku, Munetoshi zademonstrował wyćwiczone techniki Muto-dori. W uznaniu dla swoich umiejętności otrzymał Menkyo Kaiden – zaświadczenie o zakończeniu nauki.
W późniejszych latach, Munetoshi został poproszony o zademonstrowanie technik Shinkage Ryu przed shogunem Tokugawa Ieyasu. Podczas pokazu Munetoshi prezentował kata oraz techniki swojej szkoły wraz z synem, Munenorim. Widząc techniki Muto-dori, Ieyasu zażądał, by Munetoshi zademonstrował te techniki na nim. Munetoshi się zgodził i w momencie ataku odebrał mu sprawnym ruchem drewniany miecz. Będąc pod wrażeniem jego umiejętności, Tokugawa Ieyasu domagał się, aby mistrz został nauczycielem szermierki na jego dworze, jednakże powołując się na swój wiek, Munetoshi odmówił i zarekomendował swojego syna. Ieyasu przystał na tę propozycję i Munenori został w ten sposób nauczycielem szermierki trzeciego i czwartego shoguna z linii Tokugawa.
W czasie, gdy Munenori nauczał szermierki w Edo (dawna nazwa Tokio), w prowincji Owari stale dominowała linia Yagyu, nauczająca Shinkage Ryu. Na czele szkoły stanął wnuk Munetoshiego – Yagyu Hyogonosuke, dając początek linii Owari, która przetrwała do czasów obecnych. Oba style ewoluowały niezależnie od siebie, przy czym linia Edo skupiała się na podstawowych formach technik przekazanych przez Kamiizumiego przystosowanych do walki w zbroi, a linia Owari poza pierwotnymi technikami przystosowała je zarówno do walki bez ciężkiego opancerzenia, jak i z czasem wykształciła formy treningowe.
Rozważając ewolucję Shinkage ryu w obrębie linii Owari nie wolno zapomnieć Nagaoka Torei Fusashige, który należał do samurajskiej rodziny będącej wasalami Owari Yagyu i żył u schyłku XVII wieku.
Sensei Nagaoka był mistrzem szkoły batto-jutsu (sztuki dobywania miecza) o nazwie Seigo-ryu. Piastował on stanowisko asystenta instruktora w szkole Shinkage-ryu i był on wielkim reformatorem tego stylu ken-jutsu. Na podstawie technik zaczerpniętych z Seigo-ryu stworzył wszystkie techniki wchodzące w skład Gaiden-Shiai-seiho: są to zarówno techniki walki jednym długim mieczem, jak i krótkim (kodachi) oraz dwóch mieczy (Ryōtō sansei) na podstawie stworzonej przez Miyamoto Musashi’ego Enmei-ryu (Niten Ichi Ryu), w tym okresie bardzo popularnej na terenie Nagoya. Dodatkowo, Seigo-ryu zostało włączone w program Shinkage-ryu, znane jest obecnie pod nazwami Yagyu Seigo Ryu Batto-jutsu, w XX wieku posłużyło do stworzenia stylu iaido zwanego Shinkage ryu iaido.
Czasy współczesne
Sukcesja w linii Owari trwała nieprzerwanie w obrębie rodu Yagyu oraz Tokugawa (linia Owari) aż do 19-stego mistrza szkoły, Yagyu Toshichika oraz jego następcy i syna, Yagyu Toshinagi. Po II wojnie światowej nastąpił rozłam w obrębie Shinkage Ryu zapoczątkowany przez posiadających wysokie stopnie uczniów Yagyu Toshichika i Yagyu Toshinagi. Jednym z nich był Watanabe Tadatoshi, który założył własną organizację Marobashikai. Jej celem było nauczania technik Shinkage Ryu w możliwie najpoprawniejszej formie. Po śmierci Tadatoshiego szkołę objął jego syn, Watanabe Tadashige. Jednym z uczniów mistrza Watanabe był Narazaki Nobuki, który osiągnął stopień Menkyo Kaiden oraz tytuł Shihana uprawniający go do nauczania i nadawania stopni w Shinkage Ryu. W 2015 roku, Sensei Narazaki oddzielił się do Marobashikai i założył własną organizację: Sei no Kai.
Autor: Grzegorz Skórzewski
Bibliografia:
Watanabe T., 1993. Shinkage-Ryu Sword Techniques, Vol. 1
Rodriguez J., Lineje de Owari Shinkage ryu heiho y Shinkage Ryu Iaido
http://www.shinkageryu.pl